Samanyolu etrafında, hale olarak bilinen yaygın bir yıldız popülasyonuna sahip bir bölge vardır. Bu bölge, içinde Güneş Sistemimizin de bulunduğu sarmal kolların oluşturduğu galaktik diskten çok daha büyüktür. Bu uçsuz bucaksız düşük yoğunluklu bölgenin çok uzun bir mühlet boyunca küre halinde olduğu düşünülüyordu, fakat yeni araştırmalar bu fikrin tam olarak yanlışsız olmadığını gösteriyor. Biz de bu yazımızda bu mevzudan bahsediyoruz.
Kaynak: https://www.iflscience.com/the-halo-o…
H3 Araştırması kapsamında ve Gaia uzay aracı tarafından toplanan bilgilere nazaran, hale bir küre değil.
Şekil olarak daha çok basık ve eğik, tekmelenen bir topa benziyor. Takım, artık Samanyolu’nun yıldız halesinin bir kesimi olan lakin bir vakitler Gaia-Sosis-Enceladus (GSE) olarak bilinen öbür bir galaksiye ilişkin olan 5559 yıldızı inceledi. Bu galaksi, tuhaf bir açıyla bizim galaksimiz tarafından yutuldu ve bunun sonucunda üç eksenli bir elipsoit oluştu.
Yıldız halesi, karanlık unsurun yerçekimsel çekiminin hakim olduğuna inanılan daha geniş galaktik hale için bir izdir.
Karanlık unsur görünmezdir, bu nedenle gökbilimciler yıldız halesini inceleyerek bu varsayımsal husus hakkında daha fazla fikir edinmeyi umuyorlar.
Baş müellif Jiwon Han yaptığı açıklamada, “Yıldız halesinin şekli, daha önce mümkün olandan daha fazla doğrulukla ölçtüğümüz çok temel bir parametredir” diyor.
‘Yıldız halesinin daha önce sanılanın aksine küre şeklinde olmayıp farklı şekillerde olmasının pek çok önemli anlamı var’ formunda kelamlarına devam ediyor.
Harvard Üniversitesi’nde astronomi profesörü olan ortak yazar Charlie Conroy, “Onlarca yıldır genel varsayım, yıldız halesinin aşağı yukarı küresel olduğuydu” diye ekliyor.
‘Şimdi bildiğimizi sandığımız birtakım kesin bilimsel açıklamaların yeninden gözden geçirilmesi ve bunlara farklı tahliller üretilmesi gerekecek’ şeklinde sözlerine devam ediyor.
Samanyolu ile GSE arasındaki çarpışma yaklaşık yedi milyar yıl önce gerçekleşti.
Geçen süre göz önüne alındığında, araştırmacılar yıldız halesinin varsayılan küresel konfigürasyona geri dönmesi gerektiğini düşünüyorlardı. Bunun hala gerçekleşmemiş olması kafa karıştırıcı. Conroy, ‘Eğimli yıldız halesi, altta yatan karanlık unsur halesinin de eğilmiş olduğunu güçlü bir biçimde gösteriyor. Karanlık husus halesindeki bir eğim, Dünya’daki laboratuvarlarda karanlık madde parçacıklarını tespit etme yeteneğimiz için önemli sonuçlara sahip olabilir’ biçiminde kelamlarını bitiriyor.
Siz bu mevzu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
